upór

upór (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) niezmienne zachowanie, ciągłe trwanie przy tych samych zasadach czy poglądach

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	upór	upory
dopełniacz	uporu	uporów
celownik	uporowi	uporom
biernik	upór	upory
narzędnik	uporem	uporami
miejscownik	uporze	uporach
wołacz	uporze	upory

przykłady:

(1.1) A z jak wielkim uporem Wandzia próbowała zjechać cały slalom i co rusz niestety upadała na stoku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) z uporem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wada, wytrwałość

hiponimy:

(1.1) natarczywość, zaciekłość, zacietrzewienie, zatwardziałość

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. upartość ż, uparciuch m, uparciuszek m, upartus m, uporczywość ż

czas. upierać się ndk., uprzeć się dk.

przym. uparty, uporczywy

przysł. uparcie, uporczywie

związki frazeologiczne:

z uporem godnym lepszej sprawy • z uporem maniaka

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stubbornness, obstinacy, obduracy, pertinacity
• arabski: (1.1) عناد
• białoruski: (1.1) ўпартасць ż
• czeski: (1.1) tvrdohlavost ż
• francuski: (1.1) obstination m, entêtement m
• kaszubski: (1.1) ùpartosc ż, ùpiartosc ż, ùparcëzna ż, ùpiérnota ż, nôpartnosc ż, ùtwardnosc ż, nôparctwò n
• litewski: (1.1) užsispyrimas m
• łaciński: (1.1) obstinatio ż
• niemiecki: (1.1) Sturheit ż
• tuvalu: (1.1) loto makeke
• ukraiński: (1.1) упертість ż
• węgierski: (1.1) makacsság
• włoski: (1.1) cocciutaggine ż, testardaggine ż

źródła: