tykać

tykać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtɨkat͡ɕ], AS: [tykać]

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. tyknąć)

(1.1) o zegarze: wydawać krótki odgłos przy przesunięciu wskazówki

(1.2) pot. zwracać się do kogoś „ty” zamiast „pan”/„pani”

czasownik przechodni niedokonany (dk. tknąć)

(2.1) dotykać

(2.2) wchodzić w kontakt (np. fizyczny, seksualny) z inną osobą

(2.3) powodować wrażenie, uczucie

(2.4) zajmować się czymś

odmiana:

przykłady:

(1.1) Słyszysz? Zegar przestał tykać. Trzeba będzie go nakręcić.

(1.2) – Służę ci – odparł wynalazca. (Jak wiadomo, w bajkach wszyscy się „tykają”, nawet smoków nie tytułuje się panami i jedynie do królów trzeba się odzywać w liczbie mnogiej.) (Stanisław Lem „Przyjaciel Automateusza”)

(2.2) Spróbuj tylko tknąć moją córkę, ty draniu! Kijem ci wszystkie kości porachuję! (dk.)

(2.3) Już miałam wsiąść do tego promu, ale tknęło mnie złe przeczucie i poczekałam na następny. I wiesz co? Tego samego dnia ten prom zatonął! (dk.)

składnia:

(2.1-3) tykać B.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) cykać

(1.2) mówić na ty

(2.1-2) dotykać

antonimy:

(1.2) panować

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) rzecz. tykanie

(1.2) zaim. ty

(2.1) rzecz. dotyk; przym. dotykowy

związki frazeologiczne:

elektryka prąd nie tyka

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tick
• esperanto: (1.1) tiktaki
• górnołużycki: (1.2) tykać
• hiszpański: (1.2) tutear
• niemiecki: (1.2) duzen
• rosyjski: (1.1) тикать; (1.2) тыкать
• słowacki: (1.2) tykať
• szwedzki: (1.1) ticka; (1.2) dua
• ukraiński: (1.1) тікати
• węgierski: (1.1) tiktakol

źródła:

tykać (język górnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) mówić na „ty”; „tykać”

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

słowo to nie jest postrzegane jako potoczne, w przeciwieństwie do jego odpowiednika w języku polskim

źródła: