tureński

tureński (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Turenią, dotyczący Turenii

(1.2) dotyczący Tours, zob. turoński

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	tureński		tureńska	tureńskie	tureńscy	tureńskie
dopełniacz	tureńskiego		tureńskiej	tureńskiego	tureńskich
celownik	tureńskiemu		tureńskiej	tureńskiemu	tureńskim
biernik	tureńskiego	tureński	tureńską	tureńskie	tureńskich	tureńskie
narzędnik	tureńskim		tureńską	tureńskim	tureńskimi
miejscownik	tureńskim		tureńskiej	tureńskim	tureńskich
wołacz	tureński		tureńska	tureńskie	tureńscy	tureńskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Filip Thibault napisał nową konstytucję zatwierdzoną przez papieża Urbana VIII (1568-1614). Tym samym powstała nowa kongregacja zwana tureńską, która obejmowała 25 klasztorów męskich i cztery żeńskie.

(1.1) W 2. połowie XVII w. rozpowszechniła się wśród karmelitów polskich reforma obserwancka zwana tureńską (od prowincji Touraine we Francji) (…)

(1.1) Tak, mało kto z ogółu wie, że ten geniusz, którego twórcza myśl stała się podwaliną zarówno nowożytnej nauki jak i filozofii, był z krwi i kości Francuzem, urodzonym w tej samej ziemi tureńskiej, która wydała Rabelais'go i Honoriusza Balzaka.

(1.1) Termin wina z Doliny Loary mówi więc niewiele i lepiej rzecz uściślać: wina nantejskie, andegaweńskie, tureńskie, orleańskie czy wreszcie wina znad środkowej Loary.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tureńczyk mos, Turenia ż

przym. turoński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) tourangeau

źródła: