truga

truga (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) = tryga

czasownik przechodni

(2.1) nakłaniać, przekonywać, namawiać, wymuszać (nalegając, nadskakując, naprzykrzając się itp.)

czasownik nieprzechodni

(3.1) (w celu nakłonienia, wymuszenia) nalegać, nadskakiwać, przypochlebiać się, naprzykrzać się

odmiana:

(1) en truga, trugan, trugor, trugorna

(2-3) att truga, trugar, trugade, trugat, truga! ; pres. part. trugande, perf. part. trugad

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(2.1) truga någon till något → nakłaniać kogoś do czegoś

(2.1) truga någon att göra något → nakłaniać kogoś do zrobienia czegoś

(2.1) truga något på någon → wymuszać coś na kimś

synonimy:

(2.1) övertala, beveka, förmå

(3.1) krusa, tjata

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trug, trugande, trugning

związki frazeologiczne:

czasownik frazowy truga av • truga i • truga på • truga sig till

etymologia:

uwagi:

zobacz warianty: tryga

źródła: