szeregowiec

szeregowiec (język polski)

szeregowcy (1.1)

szeregowce (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. wojsk. żołnierz najniższy rangą; zob. też szeregowiec w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. archit. dom wybudowany w szeregu z innymi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szeregowiec	szeregowcy
dopełniacz	szeregowca	szeregowców
celownik	szeregowcowi	szeregowcom
biernik	szeregowca	szeregowców
narzędnik	szeregowcem	szeregowcami
miejscownik	szeregowcu	szeregowcach
wołacz	szeregowcu / szeregowcze	szeregowcy
depr. M. i W. lm: (te) szeregowce

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szeregowiec	szeregowce
dopełniacz	szeregowca	szeregowców
celownik	szeregowcowi	szeregowcom
biernik	szeregowiec	szeregowce
narzędnik	szeregowcem	szeregowcami
miejscownik	szeregowcu	szeregowcach
wołacz	szeregowcu / szeregowcze	szeregowce

przykłady:

(1.1) Po przysiędze zapraszamy szeregowców z rodzinami do stołówki wojskowej.

(2.1) Mieszkamy w jednym z tych szarych szeregowców obok parku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) starszy szeregowy

synonimy:

(1.1) szeregowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) żołnierz

(2.1) dom

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szereg mrz, szeregowy mos

przym. szeregowy

przysł. szeregiem, szeregowo

zaim. szereg

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. szeregowy -ec < pol. szereg -owy < węg. sereg

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: szeregowy

źródła: