szeląg
szeląg (język polski)
[edytuj]
.jpg)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. numizm. drobna miedziana moneta zdawkowa w Polsce XVI–XVII wieku[1][2]; zob. też szeląg (moneta) w Wikipedii
- (1.2) hist. średniowieczna moneta srebrna, bita m.in. przez Krzyżaków[2]
- (1.3) hist. ekon. zachodnioeuropejska średniowieczna jednostka wagowa i obrachunkowa systemu karolińskiego, pochodna solida[3]
- (1.4) przest. pot. nieznacząca suma, kwota niewiele większej wartości
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szeląg szelągi dopełniacz szeląga szelągów celownik szelągowi szelągom biernik szeląg szelągi narzędnik szelągiem szelągami miejscownik szelągu szelągach wołacz szelągu szelągi
- przykłady:
- (1.4) Węża w kieszeni mam, pieniądze szanuję, bo kto grosza nie ceni, ten szeląga nie wart[4].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- ani szeląga • co do szeląga • nie dać złamanego szeląga • nie mieć złamanego szeląga • rozbijać się jak szeląg po kieszeni • wracać jak zły szeląg • znać jak zły szeląg
- przysłowia: kto szeląga nie szanuje, niedługo nędzę poczuje • kto nie szanuje grosza, ten szeląga nie wart • kobieta uparta szeląga nie warta • łacno rozeznać grosz od szeląga • przyłożywszy do źdźbła szeląg, będziesz miał kukiełkę • raczyć się jak szelągi w worku • z szeląga się nie urąga, bo z szelągów grosz • grosz wstał, szeląg usiadł
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X.
- ↑ 2,0 2,1 Słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, PWN, Warszawa 1980, ISBN 83-01-00521-1.
- ↑ Marian Kowalski, Vademecum kolekcjonera monet i banknotów, Wrocław 1988, s. 109.
- ↑ Klemens Junosza, Harda Basia, Warszawa 1898.
- ↑
Hasło „szeląg” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „Schilling” w: Duden Onlinewörterbuch, Bibliographisches Institut.