stragan

stragan (język polski)

stragan (1.1)

stragan (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈstraɡãn], AS: [stragãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hand. prowizoryczne lub przenośne miejsce handlu, np. na targowisku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stragan	stragany
dopełniacz	straganu	straganów
celownik	straganowi	straganom
biernik	stragan	stragany
narzędnik	straganem	straganami
miejscownik	straganie	straganach
wołacz	straganie	stragany

przykłady:

(1.1) Na straganie w dzień targowy / Takie słyszy się rozmowy: / Może pan się o mnie oprze, / Pan tak więdnie, panie koprze.

(1.1) Rysiu bez ceregieli szurnął sobie jabłko ze straganu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) stragan ze starzyzną • zwinąć stragan

synonimy:

(1.1) kram; gw. (Górny Śląsk) sztand

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. straganiarz mos, straganiarka ż

zdrobn. straganik mrz

przym. straganiarski, straganny, straganowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. schrage → 'pręt ukośny, krzyżulec, krzyżujące się drągi', por. współcz. niem. Schragen → ‘kobylica, kozioł’

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stall, booth
• bułgarski: (1.1) сергия ż
• jidysz: (1.1) לאַרע ż
• niderlandzki: (1.1) kraam n
• niemiecki: (1.1) Bude ż
• rosyjski: (1.1) палатка ż
• ukraiński: (1.1) ятка ż
• węgierski: (1.1) stand

źródła: