strażnik
strażnik (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba odpowiedzialna za pilnowanie mienia lub osób
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik strażnik strażnicy dopełniacz strażnika strażników celownik strażnikowi strażnikom biernik strażnika strażników narzędnik strażnikiem strażnikami miejscownik strażniku strażnikach wołacz strażniku strażnicy
- przykłady:
- (1.1) Strażnicy pilnowali ostatnio wybudowanego pałacu.
- (1.1) Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.[1]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) wartownik, argus; gw. (Górny Śląsk) szucman
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) dozorca, klawisz, konwojent, ochroniarz, parkingowy, sokista, stróż, szyldwach, wachman
- holonimy:
- (1.1) straż
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. straż ż, strażnica ż
- forma żeńska strażniczka ż
- przym. strażniczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) guard
- duński: (1.1) vagt w
- esperanto: (1.1) gardisto
- hiszpański: (1.1) guarda m, vigilante m
- jidysz: (1.1) היטער m (hiter)
- litewski: (1.1) sargybinis m
- norweski (bokmål): (1.1) vakt m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) vakt ż
- rosyjski: (1.1) сторож m
- szwedzki: (1.1) vakt w
- włoski: (1.1) piantone m, secondino m (w więzieniu), sentinella m, vigile m
- źródła: