skansen

skansen (język polski)

skansen (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈskãw̃sɛ̃n], AS: [skãũ̯sẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł. n/m szczelin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) turyst. muzeum etnograficzne na wolnym powietrzu, którego celem jest prezentowanie kultury ludowej danego regionu; zob. też skansen w Wikipedii

(1.2) przen. miejsce zacofane cywilizacyjnie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skansen	skanseny
dopełniacz	skansenu	skansenów
celownik	skansenowi	skansenom
biernik	skansen	skanseny
narzędnik	skansenem	skansenami
miejscownik	skansenie	skansenach
wołacz	skansenie	skanseny

przykłady:

(1.1) Na terenie chorzowskiego skansenu znajduje się 78 drewnianych obiektów architektury.

składnia:

kolokacje:

(1.1) skansen archeologiczny / bojowy / etnograficzny / fortyfikacyjny / górniczy / kolejowy / pszczelarski • Skansen Taboru Kolejowego • Skansen Rzeki Pilicy • Skansen Wsi Pogórzańskiej

synonimy:

(1.1) park etnograficzny

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) muzeum

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. skansenowy, skansenowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) szw. Skansen – nazwa pierwszego tego typu muzeum na świecie połączonego z ogrodem zoologicznym i otwartego w 1891 roku w Sztokholmie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) museum of rural life
• słowacki: (1.1) skanzen
• węgierski: (1.1) skanzen
• włoski: (1.1) villaggio-museo m

źródła: