serafin

serafin (język polski)

serafin (1.1) na mozaice

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) teol. bibl. anioł należący do najwyższego chóru w hierarchii anielskiej; zob. też serafin (anioł) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	serafin	serafini
dopełniacz	serafina	serafinów
celownik	serafinowi	serafinom
biernik	serafina	serafinów
narzędnik	serafinem	serafinami
miejscownik	serafinie	serafinach
wołacz	serafinie	serafini

przykłady:

(1.1) Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który kleszczami wziął z ołtarza.

(1.1) Każdy z serafinów ma po sześć skrzydeł.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) seraf

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) duch

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. seraf m, Serafin m, Serafinów m, Serafina ż, serafitka ż

przym. seraficki, seraficzny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. seraphim < gr. σεραφίμ < hebr. שרף (saraf) → seraf, utworzone od hebr. שרף (saraf) → spalić, spalać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) seraph
• baskijski: (1.1) serafin
• czeski: (1.1) seraf m, serafín m
• esperanto: (1.1) serafo
• francuski: (1.1) séraphin m
• hebrajski: (1.1) שרף m (saraf)
• hiszpański: (1.1) serafín m
• interlingua: (1.1) seraphin, seraphino
• japoński: (1.1) 熾天使
• kataloński: (1.1) serafí m
• łaciński: (1.1) seraph m, seraphus m
• niderlandzki: (1.1) seraf m, serafijn m
• niemiecki: (1.1) Seraph m, Seraphin m, Seraf m
• nowogrecki: (1.1) σεραφίμ m
• ormiański: (1.1) սերովբե
• portugalski: (1.1) serafim m
• rosyjski: (1.1) серафим m
• rumuński: (1.1) serafim m
• słowacki: (1.1) serafín m
• ukraiński: (1.1) серафім m
• węgierski: (1.1) szeráf
• włoski: (1.1) serafino m

źródła:

serafin (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) rel. bibl. seraf, serafin

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: