Przejdź do zawartości

samotny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: samotný
samotne (1.1) drzewo
samotna (1.2) wędrówka
samotny (1.2)
wymowa:
IPA[sãˈmɔtnɨ], AS[sãmotny], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który jest sam, żyje samotnie
(1.2) odbywający się bez towarzystwa
(1.3) wyludniony
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.2) Zawsze bałam się choroby, momentu, w którym będę słaba, bezsilna, bezradna i samotna[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) samotny człowiek • samotne drzewo
(1.2) samotny spacer
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sam m, samotność ż, osamotnienie n, samotnienie n, samotnik m, samotniczka ż, samotnia ż, samosia ż
czas. osamotnić dk., samotnieć ndk.
przym. sam, samiutki, samiuśki, samotniczy
przysł. samotnie, samotniczo
zaim. sam
tem. słow. samo-
związki frazeologiczne:
samotny jak kołek w płociesamotny jak palec
etymologia:
daw. pol. samota < prasł. *samota[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Sapkowski, Miecz przeznaczenia, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „samotny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.