Przejdź do zawartości

rytm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[rɨtm̥], AS[rytm̦], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. jeden z elementów dzieła muzycznego, odpowiedzialny za organizację czasową utworu; zob. też rytm (muzyka) w Wikipedii
(1.2) określony porządek powtarzający się okresowo
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) W mojej piosence brakuje rytmu, mógłbyś spojrzeć?
(1.2) Każdy mój dzień musi mieć określony rytm.
składnia:
(1.1) w rytm D.
kolokacje:
(1.1) wiązanytaktowyswobodnyataktowy
(1.2) med. rytm biologicznyokołodobowyparasystolicznyzatokowy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rytmiarz mos, rytmiczka ż, rytmiczność ż, rytmik mos, rytmika ż, rytmizacja ż, rytmodziejstwo n, rytmoid mrz, rytmoidyczność ż, rytmizowanie n
czas. rytmizować
przym. antyarytmiczny, arytmiczny, rytmiczny, rytmoidyczny, rytmotwórczy
przysł. arytmicznie, rytmicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. rhythmus < gr. ῥυθμός < gr. ῥέω
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
wymowa:
[ryt:m] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) muz. rytm[1]
odmiana:
(1.1) en rytm, rytmen, rytmer, rytmerna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) dygnsrytm
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rytmicitet, rytmik, rytmisering
czas. rytmisera
przym. rytmisk
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 931.