runąć

runąć (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. brak)

(1.1) gwałtownie upaść w wyniku działania siły ciężkości

(1.2) gwałtownie zawalić się

(1.3) o planach: gdy nagle stają się niewykonalne

odmiana:

(1.1-3) koniugacja Vb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		runąć
czas przyszły prosty		runę	runiesz	runie	runiemy	runiecie	runą
czas przeszły	m	runąłem	runąłeś	runął	runęliśmy	runęliście	runęli
	ż	runęłam	runęłaś	runęła	runęłyśmy	runęłyście	runęły
	n	runęłom	runęłoś	runęło
tryb rozkazujący		niech runę	ruń	niech runie	ruńmy	ruńcie	niech runą
pozostałe formy czas zaprzeszły m runąłem był runąłeś był runął był runęliśmy byli runęliście byli runęli byli ż runęłam była runęłaś była runęła była runęłyśmy były runęłyście były runęły były n runęłom było runęłoś było runęło było forma bezosobowa czasu przeszłego runięto tryb przypuszczający m runąłbym, byłbym runął runąłbyś, byłbyś runął runąłby, byłby runął runęlibyśmy, bylibyśmy runęli runęlibyście, bylibyście runęli runęliby, byliby runęli ż runęłabym, byłabym runęła runęłabyś, byłabyś runęła runęłaby, byłaby runęła runęłybyśmy, byłybyśmy runęły runęłybyście, byłybyście runęły runęłyby, byłyby runęły n runęłobym, byłobym runęło runęłobyś, byłobyś runęło runęłoby, byłoby runęło imiesłów przysłówkowy uprzedni runąwszy rzeczownik odczasownikowy runięcie, nierunięcie

przykłady:

(1.2) Kolejne miesiące zdawały się potwierdzać słuszność tezy Fukuyamy: w ślad za Polską poszły Węgry, 9 listopada 1989 roku runął Mur Berliński, przez Czechosłowację przetoczyła się aksamitna rewolucja.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. runięcie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) plummet; (1.2) collapse; (1.3) collapse
• hiszpański: (1.1) caerse; (1.2) hundirse, derrumbarse; (1.3) fracasar
• niderlandzki: (1.1) instorten
• niemiecki: (1.1) abstürzen; (1.2) einstürzen; (1.3) scheitern
• rosyjski: (1.1) рухнуть; (1.2) провалиться

źródła: