równoleżnik
równoleżnik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geogr. umowny okrąg powstały wskutek przecięcia powierzchni kuli ziemskiej płaszczyzną prostopadłą do jej osi; zob. też równoleżnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik równoleżnik równoleżniki dopełniacz równoleżnika równoleżników celownik równoleżnikowi równoleżnikom biernik równoleżnik równoleżniki narzędnik równoleżnikiem równoleżnikami miejscownik równoleżniku równoleżnikach wołacz równoleżniku równoleżniki
- przykłady:
- (1.1) Najdłuższym równoleżnikiem jest równik.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) równoleżnik niebieski • równoleżnik ziemski
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) okrąg
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. równoległość ż
- przym. równoległy
- przysł. równolegle
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. równoległy -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) parallel
- asturyjski: (1.1) paralelu m
- baskijski: (1.1) paralelo
- białoruski: (1.1) паралель ż
- bułgarski: (1.1) паралел m
- duński: (1.1) breddegrad w, breddekreds w
- esperanto: (1.1) paralelo, paralelo de latitudo, cirklo de latitudo
- hiszpański: (1.1) paralelo m
- interlingua: (1.1) parallelo
- kaszubski: (1.1) równoleżnik m
- litewski: (1.1) lygiagretė ż
- niemiecki: (1.1) Breitenkreis m
- nowogrecki: (1.1) παράλληλος m
- portugalski: (1.1) paralelo m
- rosyjski: (1.1) параллель ż
- słowacki: (1.1) rovnobežka ż, paralela ż
- szwedzki: (1.1) parallel w
- ukraiński: (1.1) паралель ż, рівнолежник m
- włoski: (1.1) parallelo m
- źródła: