Przejdź do zawartości

pytać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
(Przekierowano z pytać się)
wymowa:
IPA[ˈpɨtat͡ɕ], AS[pytać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. spytać)

(1.1) wypowiadać się w formie wymagającej odpowiedzi
(1.2) sprawdzać zasób wiadomości ucznia
(1.3) tylko w przeczeniu nie przywiązywać wagi
(1.4) daw. szukać
(1.5) gw. (Bukowina, Podhale, Śląsk Cieszyński i Augustów)[1][2][3] prosić
(1.6) gw. (Bukowina) zapraszać[4]

czasownik zwrotny niedokonany pytać się (dk. spytać się)

(2.1) pytać (1.1) z zainteresowaniem lub przejęciem
(2.2) forma wzmocniona czasownika pytać (1.3)
odmiana:
(1.1-4) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Jako rekruter zawsze pytam kandydatów o znajomość języków obcych.
(1.1) Pytałem kolegę o godzinę.
(1.2) Matematyk miał mnie dziś pytać, więc na wszelki wypadek zachorowałam.
(1.6) Ne i pośli my na to weselisko, bo nom storsy druzba pedzioł, co nos Jasiek barz piéknie pytoł[5]. (sic!)
(2.1) Jego dzieci nigdy nie pytają się o pozwolenie.
składnia:
(1.1) pytać B. • pytać o B.
(2.1) pytać się B. • pytać się o B.
kolokacje:
synonimy:
(1.2) przepytywać, odpytywać
antonimy:
(1.1) odpowiadać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pytajnik m, pytanko n, pytanie n
czas. spytać dk., wypytać dk., wypytywać ndk., zapytać dk., zapytywać ndk.
przysł. pytająco
związki frazeologiczne:
kpi czy o drogę pytakto pyta, nie błądzileń i w niedzielę pyta o niedzielękiedy bieda w dom zawita, o człowieka nikt nie pyta
etymologia:
prasł. *pъtati, *pytajǫ (lub może prasł. *pytati, *pytajǫ)[6][7]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: prosić
(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zapraszać
źródła:
  1. Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, w: Alina Kopoczek, Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, s. 375–380.
  2. Jakie to wej wesele beło na Bukowinie, „Poradnik Językowy” nr 1/48, s. 26.
  3. Wiktor Mikołajczyk, Z gwary augustowskiej, zapisał Jan Petr, „Poradnik Językowy” nr 1/1955, s. 72.
  4. Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 184; dostęp: 26 listopada 2018.
  5. Jakie to wej wesele beło na Bukowinie, „Poradnik Językowy” nr 1/48, s. 25.
  6. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
  7. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pytać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) szukać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: „fałszywi przyjaciele” w języku górnołużyckim
źródła: