proca
proca (język polski)
[edytuj].jpg)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) broń, z której po zamachnięciu się można wystrzeliwać kamienie lub inne pociski; zob. też proca w Wikipedii
- (1.2) med. rodzaj opatrunku podtrzymującego chorą część ciała (np. żuchwę)
- (1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) dorobek[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik proca proce dopełniacz procy proc celownik procy procom biernik procę proce narzędnik procą procami miejscownik procy procach wołacz proco proce
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) szlojder
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- wystrzelić jak z procy
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorobek
- angielski: (1.1) sling
- baskijski: (1.1) habaila
- białoruski: (1.1) прашча ż
- cerkiewnosłowiański: (1.1) праща ż
- chorwacki: (1.1) praćka ż
- czeczeński: (1.1) ӏад
- dolnołużycki: (1.1) prokadło n
- duński: (1.1) slangebøsse w
- fiński: (1.1) ritsa
- francuski: (1.1) lance-pierre(s) m
- hiszpański: (1.1) tirachinas m, honda ż
- ido: (1.1) stonojetilo
- kaszubski: (1.1) pùszczówka ż
- kazachski: (1.1) сақпан
- łaciński: (1.2) funda ż
- niemiecki: (1.1) Schleuder ż
- nowogrecki: (1.1) σφεντόνα ż
- rosyjski: (1.1) праща́ ż, рога́тка ż
- słowacki: (1.1) prak m
- starogrecki: (1.1) σφενδόνη ż
- szwedzki: (1.1) slunga w, slangbella w, slangbåge w
- ukraiński: (1.1) праща ż, рогатка ż
- włoski: (1.1) fionda ż, frombola ż
- źródła:
- ↑ 2675 wyrażeń gwarowych, używanych w potocznej mowie przez rdzenną ludność wsi Zebrzydowice k/ Cieszyna, Karol Klocek, Gminny Ośrodek Kultury, Zebrzydowice 2000, ISBN 83-908896-1-7.
proca (język dolnołużycki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) trud
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: