Przejdź do zawartości

prezbiter

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prezbiter (język polski)

[edytuj]
prezbiter (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. duchowny drugiego stopnia święceń w chrześcijaństwie; zob. też prezbiter w Wikipedii
odmiana:
(1.1)[1]
przykłady:
(1.1) Do biskupa dołączyli prezbiterzy i diakoni.
(1.1) Prezbiter ubrany był w albę, stułę i czerwony ornat.
(1.1) Kiedy prezbiterowi wolno udzielić bierzmowania?
składnia:
kolokacje:
(1.1) wyświęcić na prezbitera
synonimy:
(1.1) kapłan, ksiądz, duszpasterz
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) duchowny
hiponimy:
(1.1) neoprezbiter, proboszcz, wikary, kapelan
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. neoprezbiter m, prezbiterium n, prezbiterat m, prezbiterianin m, prezbiterianka ż, prezbiterianizm m
przym. prezbiterialny, prezbiteriański
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. presbyter < gr. πρεσβύτεροςstarszy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.