prezbiter
Wygląd
prezbiter (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prezbiter prezbiterzy / prezbitrzy / prezbiterowie / prezbitrowie dopełniacz prezbitera / prezbitra prezbiterów / prezbitrów celownik prezbiterowi / prezbitrowi prezbiterom / prezbitrom biernik prezbitera / prezbitra prezbiterów / prezbitrów narzędnik prezbiterem / prezbitrem prezbiterami / prezbitrami miejscownik prezbiterze / prezbitrze prezbiterach / prezbitrach wołacz prezbiterze / prezbitrze prezbiterzy / prezbitrzy / prezbiterowie / prezbitrowie
- przykłady:
- (1.1) Do biskupa dołączyli prezbiterzy i diakoni.
- (1.1) Prezbiter ubrany był w albę, stułę i czerwony ornat.
- (1.1) Kiedy prezbiterowi wolno udzielić bierzmowania?
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kapłan, ksiądz, duszpasterz
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) duchowny
- hiponimy:
- (1.1) neoprezbiter, proboszcz, wikary, kapelan
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. neoprezbiter m, prezbiterium n, prezbiterat m, prezbiterianin m, prezbiterianka ż, prezbiterianizm m
- przym. prezbiterialny, prezbiteriański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. presbyter < gr. πρεσβύτερος → starszy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) presbyter
- baskijski: (1.1) presbitero
- chorwacki: (1.1) prezbiter m
- czeski: (1.1) presbyter m
- francuski: (1.1) presbytre m
- hiszpański: (1.1) presbítero m
- rosyjski: (1.1) пресвитер m
- ukraiński: (1.1) пресвітер m
- węgierski: (1.1) presbiter
- włoski: (1.1) presbitero m
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.