ponor

ponor (język polski)

ponor(1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpɔ̃nɔr], AS: [põnor], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) geol. na obszarach krasowych miejsce wpływu wód potoku lub rzeki pod powierzchnię terenu; zob. też ponor w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ponor	ponory
dopełniacz	ponoru	ponorów
celownik	ponorowi	ponorom
biernik	ponor	ponory
narzędnik	ponorem	ponorami
miejscownik	ponorze	ponorach
wołacz	ponorze	ponory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Ponor m
• słowacki: (1.1) ponor m

źródła:

ponor (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) przepaść, otchłań

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ponor (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mors. zanurzenie

(1.2) geol. ponor

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) malý / hlboký ponor • čiara ponoru

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ponorka ż

czas. ponoriť

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: