pogonić

pogonić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. poganiać)

(1.1) zmusić do szybkiego udania się w określonym kierunku

(1.2) zmusić do rychłego działania

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. poganiać)

(2.1) udać się prędko dokądś

(2.2) próbując dogonić, pobiec szybko za kimś lub za czymś

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2.2) pognać, popędzić

(1.2) przynaglić

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. goniec mzw/mos/mrz, pogonienie n, pogoń ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: poganiać

• rosyjski: (1.1) погнать; (1.2) поторопить

źródła: