plantator

plantator (język polski)

plantator (1.1)

wymowa:

IPA: [plãnˈtatɔr], AS: [plãntator], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rolnik, który zajmuje się przemysłową uprawą roślin

(1.2) właściciel plantacji

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plantator	plantatorzy
dopełniacz	plantatora	plantatorów
celownik	plantatorowi	plantatorom
biernik	plantatora	plantatorów
narzędnik	plantatorem	plantatorami
miejscownik	plantatorze	plantatorach
wołacz	plantatorze	plantatorzy

przykłady:

składnia:

(1.1) plantator D.

kolokacje:

(1.2) plantator kawy / tytoniu / bawełny / konopi indyjskich / …

synonimy:

(1.2) fazender

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) właściciel, przedsiębiorca, rolnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. plantacja ż, plantacyjka ż, planta ż, planty nmos

forma żeńska plantatorka ż

czas. plantować ndk.

przym. plantacyjny, plantatorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) łac. plantator → sadzący rośliny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) planter
• białoruski: (1.2) плантатар m
• bułgarski: (1.2) плантатор m
• rosyjski: (1.2) плантатор m

źródła: