pieczęć
pieczęć (język polski)
[edytuj]
.JPG)
- wymowa:
- IPA: [ˈpʲjɛt͡ʃɛ̃ɲt͡ɕ], AS: [pʹi ̯ečẽńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) znak rozpoznawczy osoby prawnej lub fizycznej, wyciskany za pomocą stempla (tłoka); nadaje moc prawną pismu lub dokumentowi, stanowi świadectwo wiarygodności
- (1.2) środek zabezpieczający nienaruszalność zamkniętego pisma lub przedmiotu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pieczęć pieczęcie dopełniacz pieczęci pieczęci celownik pieczęci pieczęciom biernik pieczęć pieczęcie narzędnik pieczęcią pieczęciami miejscownik pieczęci pieczęciach wołacz pieczęci pieczęcie
- przykłady:
- (1.1) Do tej faktury potrzebna jest pieczęć.
- (1.2) To jest bardzo ważny dokument, ponieważ widnieje na nim pieczęć.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pieczętowanie ż, opieczętowanie n, pieczątkarstwo n
- czas. pieczętować, opieczętować
- przym. pieczęciowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) vulë ż
- angielski: (1.1) stamp; (1.2) seal
- arabski: (1.1) طابع m (ṭābiʿ)
- bułgarski: (1.1) печат m
- czeski: (1.1) pečeť ż
- duński: (1.1) stempel n; (1.2) segl n
- esperanto: (1.1) sigelo, stampo, stampaĵo; (1.2) sigelo
- francuski: (1.1) cachet m, sceau m, estampille ż
- hiszpański: (1.1) sello m; (1.2) sello m
- interlingua: (1.1) sigillo
- jidysz: (1.1) זיגל m/n (zigl); (1.2) זיגל m/n (zigl)
- kaszubski: (1.1) sztãpel m; (1.2) sztãpel m
- kazachski: (1.1) мөр
- łaciński: (1.1) signaculum n, sigillum n
- niemiecki: (1.1) Stempel m, Siegel n; (1.2) Siegel n
- nowogrecki: (1.1) σφραγίδα ż; (1.2) σφραγίδα ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) печать ż
- ukraiński: (1.1) печать ż
- węgierski: (1.1) bélyegző
- wilamowski: (1.1) štrempuł m, zyjgul m, zejgul m; (1.2) zyjgul m, zejgul m
- włoski: (1.1) sigillo m, bollo m
- źródła: