patyna

patyna (język polski)

wymowa:

IPA: [paˈtɨ̃na], AS: [patỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rdza na miedzi i jej stopach (brąz, mosiądz) w postaci zielonego nalotu; zob. też patyna w Wikipedii

(1.2) warstwa zasadowych węglanów wytwarzana sztucznie w celach zdobniczych

(1.3) przen. książk. oznaka dawności, znamię czasu zwykle nadające wartości, szlachetności

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	patyna
dopełniacz	patyny
celownik	patynie
biernik	patynę
narzędnik	patyną
miejscownik	patynie
wołacz	patyno

przykłady:

(1.1) Stary mosiężny świecznik pokrył się patyną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rdza, śniedź

(1.2) grynszpan szlachetny, powłoka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. patynować

rzecz. patynowanie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) wł. patina, łac. patina - „naczynie”, gdyż kiedyś naczynia były z miedzi lub brązu

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) patina
• duński: (1.1) patina
• hiszpański: (1.1) pátina ż; (1.2) pátina ż; (1.3) pátina ż
• niemiecki: (1.1) Patina ż
• nowogrecki: (1.1) πατίνα ż; (1.2) πατίνα ż; (1.3) πατίνα ż
• szwedzki: (1.1) patina w
• węgierski: (1.1) patina

źródła: