parkan

parkan (język polski)

parkan (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈparkãn], AS: [parkãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogrodzenie, najczęściej drewniane; zob. też parkan w Wikipedii

(1.2) gw. lwow. kołnierzyk

(1.3) daw. gw. więz. boczna kieszeń

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	parkan	parkany
dopełniacz	parkanu	parkanów
celownik	parkanowi	parkanom
biernik	parkan	parkany
narzędnik	parkanem	parkanami
miejscownik	parkanie	parkanach
wołacz	parkanie	parkany

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.3) zza parkanu → z bocznej kieszeni

synonimy:

(1.1) płot

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ogrodzenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. parkanik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kołnierzyk

• białoruski: (1.1) паркан m
• jidysz: (1.1) צאַם m/ż (cam), צאָם m/ż (com), צוים m/ż (cojm)
• rosyjski: (1.1) забор m
• ukraiński: (1.1) паркан m
• wilamowski: (1.1) puörihia ż

źródła: