parka

parka (język polski)

parka (1.1) ptaków

parki (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈparka], AS: [parka]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od para (dwa obiekty)

(1.2) rzad. zdrobn. od para (woda w stanie gazowym)

(1.3) tradycyjna eskimoska długa puchowa kurtka z kapturem

(1.4) mit. rzym. każda z trzech bogiń, personifikacji przeznaczenia: Nona, Decima i Morta; zob. też parki w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	parka	parki
dopełniacz	parki	parek
celownik	parce	parkom
biernik	parkę	parki
narzędnik	parką	parkami
miejscownik	parce	parkach
wołacz	parko	parki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. para, pareczka

rzecz. parnik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) pol. para -ka

(1.3) ang. parka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1-2) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: para

źródła:

parka (język angielski)

parkas (1.1)

wymowa:

homofon: Parker (dial. nierotyczne (non-rhotic))

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) amer. kurtka z kapturem

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: