otoczak
otoczak (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. kamień wygładzony i zaokrąglony podczas transportu przez wodę; zob. też otoczak (geologia) w Wikipedii
- (1.2) archeol. narzędzie z dolnego paleolitu uzyskiwane z otoczaka (1.1) lub okruchu skały twardej, przystosowane do pracy przez odbicie odłupków na obwodzie; zob. też narzędzie otoczakowe w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik otoczak otoczaki dopełniacz otoczaka otoczaków celownik otoczakowi otoczakom biernik otoczak otoczaki narzędnik otoczakiem otoczakami miejscownik otoczaku otoczakach wołacz otoczaku otoczaki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. otoczenie n, otaczanie n, otoczka ż, makrootoczenie n, otok m, toczenie n
- czas. otoczyć dk., otaczać ndk., toczyć ndk.
- przym. otoczakowy, otoczkowy, otokowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pebble
- baskijski: (1.1) errekarri, uharri
- hawajski: (1.1) ʻiliʻili
- hiszpański: (1.1) guijarro m, canto rodado m
- łotewski: (1.1) olis m
- nowogrecki: (1.1) βότσαλο n
- włoski: (1.1) ciottolo m
- źródła: