organ

organ (język polski)

organ (1.1) wzroku

wymowa:

​, IPA: [ˈɔrɡãn], AS: [orgãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) część organizmu ludzkiego, zwierzęcego lub roślinnego

(1.2) praw. instytucja powoływana w celu sprawowania władzy lub nadzoru czegoś; zob. też organ (prawo) w Wikipedii

(1.3) zob. organy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	organ	organy
dopełniacz	organu	organów
celownik	organowi	organom
biernik	organ	organy
narzędnik	organem	organami
miejscownik	organie	organach
wołacz	organie	organy

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	organ	organy / organa
dopełniacz	organu	organów
celownik	organowi	organom
biernik	organ	organy / organa
narzędnik	organem	organami
miejscownik	organie	organach
wołacz	organie	organy / organa

przykłady:

(1.1) Ludzie rzadko zgadzają się na bycie dawcami organów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) organ żeński / męski • organ wzroku / słuchu • organy wewnętrzne / płciowe • dawca organów • bank organów • przeszczep organów

(1.2) organy władzy / państwowe / podatkowe / administracji publicznej / kontroli / ścigania / porządkowe • organ kierowniczy

synonimy:

(1.1) narząd

(1.2) instytucja, urząd, agencja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) jajnik, jądro, jelito, kość, łożysko, macica, mięsień, mózg, nerka, płuco, prącie, skóra, skrzela, tchawica, trzustka, wątroba, żołądek

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. organista m, organistka ż, organella nmos, organizm m, organy nmos

zdrobn. organek m, organki nmos

przym. organowy, wewnątrzorganowy, organiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) niem. Organ < franc. organe < łac. ŏrgănum < gr. ὄργανον

uwagi:

zob. też organ w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) organ; (1.2) organ
• arabski: (1.1) عضو
• baskijski: (1.1) organo
• bułgarski: (1.1) орган m; (1.2) орган m
• chorwacki: (1.1) organ n; (1.2) organ n
• duński: (1.1) organ n; (1.2) organ n
• esperanto: (1.1) organo; (1.2) organo
• francuski: (1.1) organe m
• hiszpański: (1.1) órgano m; (1.2) órgano m
• japoński: (1.2) 機関 (きかん, kikan)
• jidysz: (1.1) אָרגאַן m (organ); (1.2) אינסטאַנץ ż (instanc)
• kaszubski: (1.2) òrgan m
• kataloński: (1.1) òrgan m
• łaciński: (1.1) organum
• niderlandzki: (1.1) orgaan n
• niemiecki: (1.1) Organ n; (1.2) Behörde ż
• ormiański: (1.1) օրգան
• rosyjski: (1.1) о́рган m; (1.2) о́рган m
• szwedzki: (1.1) organ n; (1.2) organ n
• ukraiński: (1.1) орган m; (1.2) орган m
• włoski: (1.1) organo m; (1.2) organo m

źródła:

organ (język angielski)

organ (1.2)

wymowa:

IPA: /ˈɔːɹ.ɡən/

wymowa amerykańska

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) narząd, organ

(1.2) muz. organy

(1.3) praw. wyodrębniony w celu wykonywania zadań publicznych zespół praw i obowiązków

odmiana:

(1.1-3) lp organ; lm organs

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) organ donor, organlegging ≈ organ theft donor organ = transplant organ, vital organ, organ transplant

donate an organ

(1.2) barrel organ, choir organ, mouth organ, organ gallery, organ grinder, organ screen, piano organ

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. organoleptic

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

organ (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

орган

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) organ

odmiana:

(1.1) lm organis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

organ (język szwedzki)

wymowa:

[årg'a:n] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) biol. organ

(1.2) organ (instytucja)

odmiana:

(1.1) ett organ, organet, organ, organen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) könsorgan

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: