ogrodzenie
ogrodzenie (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌɔɡrɔˈd͡zɛ̃ɲɛ], AS: [ogroʒẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od ogrodzić
- (1.2) przeszkoda ogradzająca jakiś teren, np. w postaci płotu, parkanu, muru
- (1.3) pot. przestrzeń, która została ogrodzona
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik ogrodzenie dopełniacz ogrodzenia celownik ogrodzeniu biernik ogrodzenie narzędnik ogrodzeniem miejscownik ogrodzeniu wołacz ogrodzenie - (1.2-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ogrodzenie ogrodzenia dopełniacz ogrodzenia ogrodzeń celownik ogrodzeniu ogrodzeniom biernik ogrodzenie ogrodzenia narzędnik ogrodzeniem ogrodzeniami miejscownik ogrodzeniu ogrodzeniach wołacz ogrodzenie ogrodzenia
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ogrodniczek mos, ogradzanie n, grodzenie n, ogród m, ogródek mrz, ogrodnik m, ogrodniczka ż
- czas. ogradzać ndk., ogrodzić dk., grodzić ndk.
- przym. ogrodzeniowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) fence; (1.3) enclosure
- arabski: (1.2) سور, جدار
- białoruski: (1.2) агароджа ż
- czeski: (1.2) ohrada
- duński: (1.2) omhegning w, hegning w, hegn n; (1.3) indhegning w
- esperanto: (1.1) barilo
- francuski: (1.2) ceinture ż
- jidysz: (1.2) צאַם m/ż (cam), צאָם m/ż (com), צוים m/ż (cojm)
- niemiecki: (1.2) Umzäunung ż
- nowogrecki: (1.2) φραγμός
- rosyjski: (1.2) ограда, изгородь
- sanskryt: (1.2) आफलक
- słowacki: (1.2) ohrada ż; (1.3) ohrada ż
- szwedzki: (1.2) stängsel n
- tajski: (1.2) รั้ว
- tamilski: (1.2) வேலி
- włoski: (1.2) recinto m, recinzione ż
- źródła: