niemy

niemy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɲɛ̃mɨ], AS: [ńẽmy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który nie może mówić

(1.2) niewymawiany, taki, którego nie słychać (np. o literze)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	niemy		niema	nieme	niemi	nieme
dopełniacz	niemego		niemej	niemego	niemych
celownik	niememu		niemej	niememu	niemym
biernik	niemego	niemy	niemą	nieme	niemych	nieme
narzędnik	niemym		niemą	niemym	niemymi
miejscownik	niemym		niemej	niemym	niemych
wołacz	niemy		niema	nieme	niemi	nieme
nie stopniuje się

przykłady:

(1.2) Tępo wodziłem palcem po aksamitnej wyściółce, pod wieczkiem rozdziawionym w niemym okrzyku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) niemy od urodzenia

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. niema ż, niemowa m/ż, niemota m/ż

czas. niemieć ndk.

przysł. niemo

związki frazeologiczne:

kino nieme • film niemy • łabędź niemy

etymologia:

od prasł. *němъ

powiązane etymologiczne ze słowami Niemiec i Niemka

por. białor. нямы, bułg. ням, chorw. nijem, czes. němý, ros. немой, scs. нѣмъ, słc. nemý, słń. nem i ukr. німий

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dumb, mute
• arabski: (1.1) أخرس
• baskijski: (1.1) mutu
• białoruski: (1.1) нямы
• bułgarski: (1.1) ням
• chorwacki: (1.1) nijem
• czeski: (1.1) němý
• francuski: (1.1) muet
• górnołużycki: (1.1) němy, bjezrěčny
• hiszpański: (1.1) mudo
• łaciński: (1.1) mutus
• łotewski: (1.1) mēms
• niemiecki: (1.1) stumm
• rosyjski: (1.1) немой
• słowacki: (1.1) nemý
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) нѣмъ
• szwedzki: (1.1) stum
• ukraiński: (1.1) німий
• walijski: (1.1) mud

źródła: