niefortunny

niefortunny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛfɔrˈtũnːɨ], AS: [ńefortũ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• gemin.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieszczęśliwy, który nie ma szczęścia

(1.2) który ma niepomyślny przebieg

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	niefortunny		niefortunna	niefortunne	niefortunni	niefortunne
dopełniacz	niefortunnego		niefortunnej	niefortunnego	niefortunnych
celownik	niefortunnemu		niefortunnej	niefortunnemu	niefortunnym
biernik	niefortunnego	niefortunny	niefortunną	niefortunne	niefortunnych	niefortunne
narzędnik	niefortunnym		niefortunną	niefortunnym	niefortunnymi
miejscownik	niefortunnym		niefortunnej	niefortunnym	niefortunnych
wołacz	niefortunny		niefortunna	niefortunne	niefortunni	niefortunne

przykłady:

(1.1) Chodziło o uwolnienie więzionego w Polsce arcyksięcia Maksymiliana, niefortunnego rywala Zygmunta III podczas wolnej elekcji.

(1.2) Niefortunna wypowiedź nieradzącego sobie z językiem obcym urzędnika państwowego była z jednej strony dyplomatycznym zgrzytem, z drugiej – obiektem kpin, żartów i niezliczonych memów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) fortunny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. niefortunnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) infelicitous, untoward, unfortunate, luckless, unlucky
• duński: (1.1) uheldig; (1.2) uheldig
• francuski: (1.1) malheureux
• hiszpański: (1.1) desafortunado, desgraciado, infeliz; (1.2) nefasto, aciago, fatídico
• interlingua: (1.1) infortunate
• starogrecki: (1.2) δυστυχής
• szwedzki: (1.2) olycksalig, olycksdiger, ödesdiger
• tuvalu: (1.1) kālofa
• włoski: (1.1) infelice, sventurato

źródła: