nartnik

nartnik (język polski)

nartnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈnartʲɲik], AS: [nartʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ent. owad z rodziny Gerridae, nartnikowatych, z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, który potrafi chodzić po powierzchni wody

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nartnik	nartniki
dopełniacz	nartnika	nartników
celownik	nartnikowi	nartnikom
biernik	nartnika	nartniki
narzędnik	nartnikiem	nartnikami
miejscownik	nartniku	nartnikach
wołacz	nartniku	nartniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. narta ż, narciarz m, narciarka ż, narciarstwo n, nartnikowate nmos

przym. nartnikowy, narciarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) zapatero m, tejedor m
• niemiecki: (1.1) Wasserläufer m
• nowogrecki: (1.1) νεροβάτης m

źródła: