Przejdź do zawartości

narracja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

narracja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. film. sposób wypowiedzi w epickim utworze literackim lub w filmie prezentującej świat przedstawiony; zob. też narracja w Wikipedii
(1.2) książk. opowiadanie, relacjonowanie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Ledwo Janek rozpoczął narrację, już wszyscy pękali ze śmiechu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) narracja pierwszoosobowanarracja trzecioosobowa • narracja w pierwszej/trzeciej osobienarracja auktorialnanarracja personalnanarracja autorskanarracja polifonicznanarracja dyskursywnanarracja pamiętnikarska
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. narrator m, narratorka ż, narracyjność ż, narratologia ż, narratywizm m, antynarracja ż
przym. narracyjny, narratorski, narratologiczny, narratywistyczny
przysł. narracyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: