mykeński

mykeński (język polski)

wymowa:

IPA: [mɨˈkɛ̃j̃sʲci], AS: [mykẽĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dotyczący Myken

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. wymarły język helleński, najstarsze zaświadczone stadium języka greckiego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	mykeński		mykeńska	mykeńskie	mykeńscy	mykeńskie
dopełniacz	mykeńskiego		mykeńskiej	mykeńskiego	mykeńskich
celownik	mykeńskiemu		mykeńskiej	mykeńskiemu	mykeńskim
biernik	mykeńskiego	mykeński	mykeńską	mykeńskie	mykeńskich	mykeńskie
narzędnik	mykeńskim		mykeńską	mykeńskim	mykeńskimi
miejscownik	mykeńskim		mykeńskiej	mykeńskim	mykeńskich
wołacz	mykeński		mykeńska	mykeńskie	mykeńscy	mykeńskie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) kultura mykeńska

synonimy:

(1.1) miceński

(2.1) greka mykeńska

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Mykeny lm nmos, Mykeńczyk m, Mykenka ż, mykeńczyk mos, mykenka ż

przym. miceński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) mykénský
• francuski: (1.1) mycénien; (2.1) mycénien m
• hiszpański: (1.1) micénico
• łaciński: (1.1) Mycenaeus, Mycensis
• niemiecki: (1.1) mykenisch
• nowogrecki: (1.1) μυκηναϊκός, μυκηναίος
• słowacki: (1.1) mykénsky
• starogrecki: (1.1) Μυκηναῖος

źródła: