monarchini

monarchini (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɔ̃narˈxʲĩɲi], AS: [mõnarχʹĩńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. forma żeńska od: monarcha

(1.2) książk. żona monarchy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	monarchini	monarchinie
dopełniacz	monarchini	monarchiń
celownik	monarchini	monarchiniom
biernik	monarchinię	monarchinie
narzędnik	monarchinią	monarchiniami
miejscownik	monarchini	monarchiniach
wołacz	monarchini	monarchinie

przykłady:

(1.1) Anna była pierwszą brytyjską monarchinią, która przewodniczyła wspólnemu parlamentowi Anglii i Szkocji. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1-2) cesarzowa, caryca, królowa, wielka księżna

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monarcha m, monarchia ż, monarchista m, monarchiczność ż

przym. monarchiczny, monarszy, monarchistyczny

przysł. monarchicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: monarcha

• hiszpański: (1.1) monarca ż
• niemiecki: (1.1) Monarchin ż
• ukraiński: (1.1) монархиня ż

źródła: