Przejdź do zawartości

mocnina

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. potęga
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mocněnec m
czas. umocnit
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. potęga (wynik potęgowania)[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. moc m, mocnosť ż, mocniteľ m, mocnenec m, mocnár m, mocnárstvo n, umocňovanie n
czas. mocnieť ndk., zmocnieť dk.
przym. mocný, mocnársky, mocninový, mocnučký, mocenský
przysł. mocne, mocensky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: mocniteľexponentmocneneczákladmocninaumocňovanie
źródła:
  1. Hasło „mocnina” w: Slovník súčasného slovenského jazyka M – N.
  2. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 433.