mahajana

mahajana (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmaxaˈjãna], AS: [maχai ̯ãna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. kierunek buddyzmu, wyodrębniony w pierwszym wieku p.n.e.; zob. też mahajana w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	mahajana
dopełniacz	mahajany
celownik	mahajanie
biernik	mahajanę
narzędnik	mahajaną
miejscownik	mahajanie
wołacz	mahajano

przykłady:

(1.1) Poza Indiami swój wielki rozkwit przeżyła mahajana w Chinach i Japonii. Według tradycji chińskiej, buddyzm trafił do tego kraju w II wieku z Azji Centralnej, a w 355 roku zezwolono Chińczykom na wstępowanie do sangh.

(1.1) W mahajanie rozwój poszedł dalej: te przelotne elementy istnienia (dharma) zredukowano do zera i uznano je za nierzeczywiste, konsekwentnie świat w mahajanie jest nierzeczywisty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) hinajana

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

sanskr. महायान (mahāyāna) → wielki wóz

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) Mahayana
• angielski: (1.1) Mahayana
• arabski: (1.1) ماهايانا ż (māhāyyānā)
• bengalski: (1.1) মহাযান (mahāyāna)
• bułgarski: (1.1) Махаяна ż
• chiński standardowy: (1.1) 大乘佛教 (dàchéngfújiào)
• gruziński: (1.1) მაჰაიანა (mahaiana)
• japoński: (1.1) 大乗仏教(だいじょうぶっきょう) (daijō bukkyō), マハーヤーナ (mahāyāna)
• khmerski: (1.1) មហាយាន (mea'haa yien)
• koreański: (1.1) 대승불교 (taesŭngbulgyo)
• łotewski: (1.1) Mahājānas budisms m
• macedoński: (1.1) Махајана ż
• malajalam: (1.1) മഹായാനം (mahāyānam)
• pendżabski: (1.1) ਮਹਾਯਾਨ (mahāyāna)
• tamilski: (1.1) மகாயான பௌத்தம் (makāyāṉa pauttam)
• tybetański: (1.1) ཐེག་པ་ཆེན་པོ (theg pa chen po)
• wietnamski: (1.1) Đại thừa

źródła: