Przejdź do zawartości

młodzieńczy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

młodzieńczy (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[mwɔˈʥ̑ɛ̇̃j̃n͇ʧ̑ɨ], AS[mu̯oʒ́ė̃ĩ ̯ṇčy], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.rozs. artyk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) właściwy młodym ludziom
(1.2) pochodzący z okresu czyjejś młodości
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Bunt młodzieńczy jest charakterystyczny dla okresu dorastania.
składnia:
kolokacje:
(1.1) trądzik młodzieńczy • młodzieńczy bunt • młodzieńcza fantazja / miłość • młodzieńcze lata
(1.2) młodzieńcze utwory malarza / poety
synonimy:
antonimy:
(1.1) starczy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. młody mos, młodzieniec m, młodzieńczość ż
przysł. młodzieńczo
przym. młody, młodziutki, młodziuchny, młodziusieńki, młodziuteńki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: