Przejdź do zawartości

kurczyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kurczyć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) zmniejszać przez ściąganie, podkulanie[1]

czasownik zwrotny kurczyć się (dk. brak)

(2.1) zmniejszać swoją objętość, swoje rozmiary[2]
(2.2) zmniejszać się pod względem liczebności, znaczenia itp.[2]
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kurczenie n, kurcz mrz, podkurcz mrz, pokurcz mrz, przykurcz mrz, rozkurcz mrz, skurcz mrz, skurczliwość ż, obkurczenie n, obkurczanie n, podkurczenie n, podkurczanie n, pokurczenie n, poskurczanie n, przykurczenie n, przykurczanie n, rozkurczenie n, rozkurczanie n, skurczenie n, wykurczanie n
czas. obkurczyć dk., obkurczać ndk., podkurczyć dk., podkurczać ndk., pokurczyć dk., poskurczać ndk., przykurczyć dk., przykurczać ndk., rozkurczyć dk., rozkurczać ndk., skurczyć dk., wykurczać ndk.
przym. pokurczony, skurczny, skurczony, skurczowy
przysł. kurcząco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kurczyć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kurczyć się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.