krakowianin
krakowianin (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌkrakɔˈvʲjä̃ɲĩn], AS: [krakovʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Krakowa[1]
- (1.2) osoba pochodząca z Krakowa, urodzona w Krakowie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik krakowianin krakowianie dopełniacz krakowianina krakowian celownik krakowianinowi krakowianom biernik krakowianina krakowian narzędnik krakowianinem krakowianami miejscownik krakowianinie krakowianach wołacz krakowianinie krakowianie depr. M. i W. lm: (te) krakowiany[2]
- przykłady:
- (1.1) Na chwałę przeszłym pokoleniom / Przytulił się do grosza grosz, / By, ku krakowian zachwyceniu, / Cudeńka rzeźbił pan Wit Stwosz.[3]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany krakowianin • szanowni / drodzy krakowianie!
- (1.2) rodowity krakowianin • krakowianin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Kraków mrz, Krak m, krakówek mrz, krakus mos, krakowiak mos, krakowian m
- forma żeńska krakowianka ż
- przym. krakowski, krakowianowy
- przysł. krakowsko
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4].
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) krakoviar
- esperanto: (1.1) krakovano
- hiszpański: (1.1) cracoviano m
- niemiecki: (1.1) Krakauer m
- rosyjski: (1.1) краковянин m
- ukraiński: (1.1) краків'я́нин m
- źródła:
- ↑
Hasło „krakowianin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „krakowianin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Zbigniew Książek, Cudeńka rzeźbił pan Wit Stwosz
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.