Przejdź do zawartości

konwencjonalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

konwencjonalny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌkɔ̃nvɛ̃nt͡sʲjɔ̃ˈnalnɨ], AS[kõnvẽncʹi ̯õnalny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zgodny z konwencjami; tradycyjny, pospolity
(1.2) oparty na konwencji, umowie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Odkryliśmy, że społeczne środowiska kobiet, które nigdy nie były zamężne, charakteryzuje presja na dostosowanie się do konwencjonalnego stylu życia.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) konwencjonalny model rodzinymedycyna konwencjonalna
synonimy:
(1.1) banalny, powszechny, klasyczny, zwyczajowy, przyjęty
antonimy:
(1.1) niekonwencjonalny, innowacyjny, nietypowy, oryginalny, dziwaczny, ekscentryczny, ekstrawagancki, nietradycyjny, niezwykły, nowatorski, nowy, odkrywczy, pionierski, prekursorski, śmiały
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konwencja ż, konwencjonalność ż
przysł. konwencjonalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: