kontrolka

kontrolka (język polski)

kontrolka (1.2)

wymowa:

IPA: [kɔ̃nˈtrɔlka], AS: [kõntrolka], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) notatnik do prowadzenia zapisków podczas kontroli

(1.2) lampka sygnalizacyjna, która umożliwia kontrolę pracy jakiegoś urządzenia

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kontrolka	kontrolki
dopełniacz	kontrolki	kontrolek
celownik	kontrolce	kontrolkom
biernik	kontrolkę	kontrolki
narzędnik	kontrolką	kontrolkami
miejscownik	kontrolce	kontrolkach
wołacz	kontrolko	kontrolki

przykłady:

(1.2) Czerwona kontrolka ciśnienia oleju powinna zgasnąć po uruchomieniu silnika samochodu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kontrola ż, kontroler mos, kontrolerka ż, kontrolerskość ż, kontroling mrz, kontrolowanie n, przekontrolowanie n, przekontrolowywanie n, skontrolowanie n

czas. kontrolować ndk., przekontrolować dk., przekontrolowywać ndk., skontrolować dk.

przym. kontrolny, pokontrolny, kontrolerski

przysł. kontrolnie, pokontrolnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.2) Kontrolllampe ż, Kontroll-Lampe ż

źródła:

kontrolka (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kontrolka

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kontrolka	kontrolky
dopełniacz	kontrolky	kontrolek
celownik	kontrolce	kontrolkám
biernik	kontrolku	kontrolky
wołacz	kontrolko	kontrolky
miejscownik	kontrolce	kontrolkách
narzędnik	kontrolkou	kontrolkami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: