kompromitacja

kompromitacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃mprɔ̃mʲiˈtat͡sʲja], AS: [kõmprõmʹitacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) utrata dobrej opinii, narażenie się na śmieszność

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompromitacja	kompromitacje
dopełniacz	kompromitacji	kompromitacji / przest. kompromitacyj
celownik	kompromitacji	kompromitacjom
biernik	kompromitację	kompromitacje
narzędnik	kompromitacją	kompromitacjami
miejscownik	kompromitacji	kompromitacjach
wołacz	kompromitacjo	kompromitacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) narazić się / narażać się na kompromitację

synonimy:

(1.1) wstyd, blamaż; pot. poruta, krewa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kompromitowanie n, skompromitowanie n, kompromat mrz

czas. kompromitować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) disgrace, disrepute, fiasco, shame, discredit
• czeski: (1.1) propadák m
• duński: (1.1) kompromittering w
• esperanto: (1.1) kompromito
• francuski: (1.1) compromission ż
• szwedzki: (1.1) kompromettering w

źródła: