komplet

komplet (język polski)

komplet (1.1) do herbaty

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃mplɛt], AS: [kõmplet], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pełny zestaw elementów, które stanowią pewną całość

(1.2) grupa osób, która zapełnia wszystkie miejsca

(1.3) przest. grupa uczniów, która uczęszcza wspólnie na zajęcia pozaszkolne

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komplet	komplety
dopełniacz	kompletu	kompletów
celownik	kompletowi	kompletom
biernik	komplet	komplety
narzędnik	kompletem	kompletami
miejscownik	komplecie	kompletach
wołacz	komplecie	komplety

przykłady:

(1.1) W skrzynce znajduje się komplet narzędzi.

(1.1) Ile kosztuje komplet podręczników do piątej klasy?

(1.2) To przedstawienie grano przez pięć lat przy kompletach na widowni.

(1.3) Basia chodzi na komplety z niemieckiego.

składnia:

(1.1) komplet D.

kolokacje:

(1.1) komplet mebli • komplet obiadowy / wypoczynkowy • komplet pościeli / zastawy / filiżanek

(1.3) tajne komplety

synonimy:

(1.1) zestaw

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kompletowanie n, nadkomplet m, kompletowanie n, skompletowanie n, ukompletowanie n, kompletność ż

zdrobn. komplecik m

czas. kompletować ndk., skompletować dk.

przym. kompletny, kompletowy

przysł. kompletnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. complet < łac. completus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) package
• bułgarski: (1.1) комплект m
• esperanto: (1.1) kompleto
• ukraiński: (1.2) аншла́г m
• włoski: (1.1) completo m

źródła: