komika

komika (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃mʲika], AS: [kõmʹika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. na 3 syl.

znaczenia:

rzeczownik, forma fleksyjna

(1.1) D., B. lp od komik

odmiana:

(1.1) zob. komik

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: komik

źródła:

komika (esperanto)

morfologia:

komik•a

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) komiczny, śmieszny, zabawny

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	komika	komikaj
akuzativo	komikan	komikajn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

komika (język łotewski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) komizm, komiczność

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komiķis m, komiķe ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

komika (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) komizm, komika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komickosť ż, komik m, komička ż

przym. komický

przysł. komicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: