Przejdź do zawartości

kapitulacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kapitulacja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i, IPA[ˌkapʲituˈlat͡sʲja], AS[kapʹitulacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zaprzestanie walki, poddanie się wrogowi
(1.2) rezygnacja ze swoich zamiarów, przyznanie racji stronie przeciwnej
(1.3) warunki poddania się
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Na znak kapitulacji wywiesili na wieży białą flagę.
(1.2) Miał słabe argumenty, więc jego kapitulacja była nieuchronna.
(1.3) Dowódca armii podpisał akt kapitulacji.
składnia:
kapitulacja D.
kolokacje:
(1.1) akt kapitulacji • warunkowa / bezwarunkowa kapitulacja
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. kapitulować ndk.
rzecz. kapitulowanie n, kapitulant mos
przym. kapitulacyjny, kapitulancki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kapitulacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.