Przejdź do zawartości

kantyna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kantyna (język polski)

[edytuj]
wymowa:
​?/i, IPA: [kãnˈtɨ̃na], AS: [kãntỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bar, restauracja przeznaczona dla określonej grupy osób, np. żołnierzy
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkantynakantyny
dopełniaczkantynykantyn
celownikkantyniekantynom
biernikkantynękantyny
narzędnikkantynąkantynami
miejscownikkantyniekantynach
wołaczkantynokantyny
przykłady:
(1.1) Oficerowie do rana bawili się w kantynie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kantyna oficerska
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kantynowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. cantine - „kantyna”, „kuchnia dla żołnierzy”, „miejsce na prowiant” ← wł. cantina - "piwnica" ← canto → "róg, narożnik", łac. canthus - "kant", "obręcz", pokrewne gr. κανθός (kanthós) - "róg"
alternatywna etymologia: chińskie 餐厅 - cān tīng - jedzenie sala
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kantyna&oldid=7108294”