kanonizacja

kanonizacja (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌkãnɔ̃ɲiˈzat͡sʲja], AS: [kãnõńizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. oficjalne uznanie zmarłego za świętego i zezwolenie na jego publiczny kult w Kościele katolickim lub Cerkwi prawosławnej; zob. też kanonizacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kanonizacja	kanonizacje
dopełniacz	kanonizacji	kanonizacji / przest. kanonizacyj
celownik	kanonizacji	kanonizacjom
biernik	kanonizację	kanonizacje
narzędnik	kanonizacją	kanonizacjami
miejscownik	kanonizacji	kanonizacjach
wołacz	kanonizacjo	kanonizacje

przykłady:

(1.1) Wczoraj papież dokonał kolejnej kanonizacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) dekanonizacja

hiperonimy:

(1.1) ceremonia

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kanonizowanie n, kanon m, kanonik m, kanonista mos

czas. kanonizować ndk.

przym. kanonizacyjny, kanoniczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. canonizatio, utworzone od p.łac. canonizare < gr. κανονίζω → zamykać w kanon

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) canonization
• baskijski: (1.1) kanonizazio
• białoruski: (1.1) кананізацыя ż
• bułgarski: (1.1) канонизация ż
• duński: (1.1) kanonisering w
• esperanto: (1.1) kanonizo
• francuski: (1.1) canonisation ż
• hiszpański: (1.1) canonización ż
• interlingua: (1.1) canonisation
• kataloński: (1.1) canonització ż
• litewski: (1.1) kanonizacija ż
• łaciński: (1.1) canonizatio ż
• macedoński: (1.1) канонизација ż
• niemiecki: (1.1) Heiligsprechung ż, Kanonisation, Kanonisierung ż
• nowogrecki: (1.1) αγιοποίηση ż
• rosyjski: (1.1) канонизация ż
• rumuński: (1.1) canonizare ż
• słowacki: (1.1) kanonizácia ż
• słoweński: (1.1) kanonizacija ż
• szwedzki: (1.1) kanonisation w, kanonisering w
• ukraiński: (1.1) канонізація ż
• włoski: (1.1) canonizzazione ż

źródła: