inteligencki

inteligencki (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dotyczący inteligencji – ludzi wykonujących zawodowo pracę umysłową

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	inteligencki		inteligencka	inteligenckie	inteligenccy	inteligenckie
dopełniacz	inteligenckiego		inteligenckiej	inteligenckiego	inteligenckich
celownik	inteligenckiemu		inteligenckiej	inteligenckiemu	inteligenckim
biernik	inteligenckiego	inteligencki	inteligencką	inteligenckie	inteligenckich	inteligenckie
narzędnik	inteligenckim		inteligencką	inteligenckim	inteligenckimi
miejscownik	inteligenckim		inteligenckiej	inteligenckim	inteligenckich
wołacz	inteligencki		inteligencka	inteligenckie	inteligenccy	inteligenckie

przykłady:

(1.1) Skończyła prestiżowe warszawskie gimnazjum, do którego chodziła inteligencka młodzież o lewicowych skłonnościach, spotykała się z socjalistami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) antyinteligencki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. inteligencja ż, inteligent m, inteligentka ż

przym. inteligentny

przysł. inteligentnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) інтэлігенцкі
• bułgarski: (1.1) интелигентски
• esperanto: (1.1) inteligencia, intelektulara
• rosyjski: (1.1) интеллиге́нтский
• ukraiński: (1.1) інтелігентський

źródła: