handlowiec
Wygląd
handlowiec (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hand. człowiek zajmujący się handlem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik handlowiec handlowcy dopełniacz handlowca handlowców celownik handlowcowi handlowcom biernik handlowca handlowców narzędnik handlowcem handlowcami miejscownik handlowcu handlowcach wołacz handlowcu handlowcy - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik handlowiec handlowce dopełniacz handlowca handlowców celownik handlowcowi handlowcom biernik handlowiec handlowce narzędnik handlowcem handlowcami miejscownik handlowcu handlowcach wołacz handlowcu handlowce
- przykłady:
- (1.1) Sylwester za pasem, już teraz jak grzyby po deszczu wyrastają sklepy i stragany z petardami, w pogoni za zyskiem handlowcy zapominają o obowiązującym zakazie sprzedaży artykułów pirotechnicznych nieletnim (…)[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kupiec
- (2.1) statek handlowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (2.1) frachtowiec, masowiec, towarowiec, trawler
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. handel mrz, handelek mrz, handlara ż, handlarka ż, handlarz mos, handlówka ż, handlowanie n
- czas. handlować
- przym. handlarski, handlowy
- przysł. handlowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Wyraz powstał pod koniec XIX w.[2]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) trader
- bułgarski: (1.1) търговец m
- chorwacki: (1.1) trgovac m
- czeski: (1.1) obchodník m
- estoński: (1.1) müügijuht
- fiński: (1.1) kauppias
- francuski: (1.1) commerçant m, homme d’affaires m
- hiszpański: (1.1) comercial m
- kazachski: (1.1) саудагер
- łaciński: (1.1) mercator m
- mongolski: (1.1) худалдаачин
- niemiecki: (1.1) Händler m, Kaufmann m
- portugalski: (1.1) comerciante m
- turecki: (1.1) tüccar, tacir
- węgierski: (1.1) kereskedő
- wilamowski: (1.1) handlyż m
- włoski: (1.1) bottegaio m, commerciante m, esercente m
- źródła:
- ↑ Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Wiera Zołotowa, Rzeczowniki osobowe z sufiksem -ec (-owiec) we współczesnym języku polskim, „Poradnik Językowy” nr 9/1957, s. 398.