grænse

grænse (język duński)

en bygrænse (1.1) i Nordjylland

grænsen (1.1) mellem Tyskland og Danmark

wymowa:

Dania: [ˈgränsə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) adm. granica

(1.2) przen. granica

czasownik

(2.1) graniczyć

odmiana:

(1) en grænse, grænsen, grænser, grænserne

(2) at grænse, grænse, grænsede, grænset

przykłady:

(1.1) Polens nordlige grænse er 524 km lang. → Północna granica Polski ma 524 km długości.

(1.2) Hendes indignation kendte ingen grænser! → Jej oburzenie nie znało granic!

(1.2) Jeg er meget tålmodig, men der er dog grænser…! → Jestem bardzo cierpliwy, ale istnieją przecież jakieś granice…!

(2.1) I syd grænser Polen op til Slovakiet samt Tjekkiet. → Od południa Polska graniczy ze Słowacją i z Czechami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) grænseland/grænseområde → pogranicze

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. begrænse

rzecz. begrænsning w

związki frazeologiczne:

etymologia:

dolnoniem. grensze < pol. granica

uwagi:

źródła: