głośnik
głośnik (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. urządzenie do wzmacniania dźwięku; do odtwarzania dźwięku zapisanego w postaci elektrycznej; zob. też głośnik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik głośnik głośniki dopełniacz głośnika głośników celownik głośnikowi głośnikom biernik głośnik głośniki narzędnik głośnikiem głośnikami miejscownik głośniku głośnikach wołacz głośniku głośniki
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) głośnik radia / magnetofonu / telewizora / … • regulować głośnik (= regulować głośność)
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) mikrofon
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) altoparlant m
- angielski: (1.1) loudspeaker, speaker
- arabski: (1.1) مكبر الصوت
- baskijski: (1.1) bozgorailu
- białoruski: (1.1) гучнагаварыцель m
- bułgarski: (1.1) високоговорител m
- chorwacki: (1.1) zvučnik m
- czeski: (1.1) reproduktor m
- duński: (1.1) højttaler / højtaler w
- esperanto: (1.1) laŭtparolilo
- francuski: (1.1) haut-parleur m
- hiszpański: (1.1) altavoz m
- interlingua: (1.1) altoparlator
- kaszubski: (1.1) głosnik m
- koreański: (1.1) 스피커
- niderlandzki: (1.1) luidspreker
- niemiecki: (1.1) Lautsprecher m
- norweski (bokmål): (1.1) høyttaler m
- norweski (nynorsk): (1.1) høgtalar m
- portugalski: (1.1) altifalante m, alto-falante m
- rosyjski: (1.1) громкоговоритель m
- słowacki: (1.1) reproduktor m
- szwedzki: (1.1) högtalare w, ropare w
- ukraiński: (1.1) гучномовець m
- węgierski: (1.1) hangosbeszélő
- włoski: (1.1) altoparlante m
- źródła: